1. W przypadku zawierania umów z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą (w tym osobami prowadzącymi gospodarstwo rolne), osobami prawnymi i jednostkami organizacyjnymi nie posiadającymi osobowości prawnej w szczególności takich jak umowa sprzedaży czy inne umowy prowadzące do nabycia od tych podmiotów praw czy nieruchomości warto wiedzieć, że zgodnie z artykułem 112 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, chyba że przy zachowaniu należytej staranności nie mógł wiedzieć o tych zaległościach. Zakres odpowiedzialności nabywcy jest ograniczony do wartości nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Nabywca nie odpowiada za zaległości podatkowe, które nie zostały wykazane w zaświadczeniu, o którym mowa w art. 306g. Co oznacza, że w przypadku czynności z podmiotami opisanymi powyżej mamy prawo zażądać zaświadczenia wydanego przez Urząd Skarbowy na podstawie art. 306g. Zaświadczenia nie może być wydane więcej niż 30 dni wcześniej przed dniem dokonywania czynności. Organy podatkowe wydają takie zaświadczenie o wysokości zaległości podatkowych zbywającego na jego wniosek lub na wniosek nabywcy, za zgodą zbywającego. Te same przepisy mają zastosowanie do należności z tytułu składek zgodnie z ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych.

2. W przypadku nabywania gruntu, grunt wraz z budynkami czy lokalu dla których jest prowadzona księga wieczysta informuję, że obowiązuje zasada wynikająca z art. 5 ustawy o księgach wieczystych i hipotece zgodnie z którą w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym treść księgi rozstrzyga na korzyść tego, kto przez czynność prawną z osobą uprawnioną według treści księgi nabył własność lub inne prawo rzeczowe (rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych).
Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych nie chroni rozporządzeń nieodpłatnych albo dokonanych na rzecz nabywcy działającego w złej wierze.
W złej wierze jest ten, kto wie, że treść księgi wieczystej jest niezgodna z rzeczywistym stanem prawnym, albo ten, kto z łatwością mógł się o tym dowiedzieć.
Jeżeli do dokonania rozporządzenia potrzebny jest wpis w księdze wieczystej, chwila złożenia wniosku o wpis jest rozstrzygająca dla oceny dobrej lub złej wiary nabywcy. Jednakże gdy rozporządzenie dochodzi do skutku dopiero po dokonaniu wpisu, rozstrzyga dzień, w którym rozporządzenie doszło do skutku.

Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych nie działa przeciwko:
1) prawom obciążającym nieruchomość z mocy ustawy, niezależnie od wpisu;
2) prawu dożywocia;
3) służebnościom ustanowionym na podstawie decyzji właściwego organu administracji państwowej;
4) służebnościom drogi koniecznej albo ustanowionym w związku z przekroczeniem granicy przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia;
5) służebnościom przesyłu.
Rękojmię wiary publicznej ksiąg wieczystych wyłącza wzmianka o wniosku, o skardze na orzeczenie referendarza sądowego, o apelacji lub kasacji oraz ostrzeżenie dotyczące niezgodności stanu prawnego ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym nieruchomości.